Αυστρία - Ο καθηγητής Π. Ενεπεκίδης αποκαλύπτει το ελληνικό ελαιόλαδο ως ανταγωνιστικό προϊόν στις χώρες της αυστριακής αυτοκρατορίας

"Ημείς, ο Κάρολος ο Στ', αυτοκράτωρ του αγίου ρωμαϊκού κράτους γερμανικής εθνότητος, πληροφορηθήκαμε ότι οι Έλληνες έμποροι τουρκικής υπηκοότητας εισάγουν το ελαιόλαδο σε μεγάλες ποσότητες από τα νησιά της Ανατολής (σημ.του συντάκτη: δηλ. του Αιγαίου) στα κράτη της αυτοκρατορίας μας και αφού με διάφορες πονηρίες και κατά τρόπο κερδομανή αλλάξουν το νόμισμά μας, το εξάγουν παράνομα, πράγμα που αφαιρεί από τη χώρα μας το μετρητό χρήμα και την βλάπτει σε μεγάλο βαθμό επειδή εμποδίζει την πώληση του ελαιολάδου που παράγουν οι δικές μας χώρες όπως λ.χ. το βασίλειο της Νεαπόλεως και της Σικελίας - δια ταύτα διατάσσομεν, κτλ κτλ ..."

Αυτή είναι μια παράγραφος του πρώτου σχετικού νόμου της 4ης Απριλίου 1725, όταν ο Γερμανός αυτοκράτωρ είχε ακόμη έδρα τη Βιέννη και οι Έλληνες έμποροι, τουρκικής υπηκοότητας, είχαν οργανωθεί για πρώτη φορά σε μια επίσημη "Αδελφότητα" στην πρωτεύουσα της Αυστρίας.

Είναι η εποχή που μάζες Ελλήνων μεταναστών, κυρίως από τη Δυτική Μακεδονία, έρχονται ως "πραματευτές" στη Βιέννη για να εξελιχθούν βαθμιαία στους μεγάλους επιχειρηματίες Δούμπα, φον Κάραγιαν, Οικονόμου, κτλ, που διαχειρίζονται σχεδόν μονοπωλιακά ολόκληρο το εμπόριο των προϊόντων της πλούσιας σε πρώτες ύλες Ανατολής.

Ανάμεσα στα προϊόντα που εισάγονται από την τουρκοκρατούμενη Ελλάδα, τα Βαλκάνια και τη Μικρά Ασία - αναφέρονται οι βαφικές ουσίες, τα δέρματα, το βαμβάκι, τα νήματα κλπ, - έπαιξε πρωταγωνιστικό ρόλο το ελαιόλαδο, κυρίως των ελληνικών νησιών, αυτό που υπαινίσσεται και το παραπάνω αυτοκρατορικό διάταγμα.

Οι μεγάλες ποσότητες που εισάγονταν στα κράτη του Καρόλου Στ' είχαν τρομάξει και παραγκωνίσει τους ελαιοπαραγωγούς των αυστριακών επαρχιών της νότιας Ιταλίας, σε τέτοιο βαθμό που η κεντρική κυβέρνηση της Βιέννης να αναγκάζεται κατά καιρούς να θεσπίζει ειδικούς νόμους, που απαγόρευαν την εισαγωγή του ιερού καρπού της Αθηνάς, κηρυγμένου επισήμως ως εχθρικού ανταγωνιστικού προϊόντος.

Ο γνωστός ιστορικός του ελληνισμού της Βιέννης, καθηγητής κ. Π. Ενεπεκίδης είχε την υπομονή να συγκεντρώσει και να σχολιάσει όλους τους νόμους του αυστριακού κράτους που αφορούσαν τους Έλληνες εμπόρους, αρχικά τουρκικής και αργότερα αυστριακής υπηκοότητας, καθ' όλο το 18ο και το 19ο αιώνα.
Ο πρώτος νόμος του 1725 τροποποιήθηκε δέκα φορές, συμπληρώθηκε και έγινε με τον καιρό πιο φιλελεύθερος και ευνοϊκός για τους Έλληνες εντός του 18ου αιώνα, ανάλογα με τις συνθήκες της οικονομίας και των ειρηνικών σχέσεων με την Τουρκία.

Ο τελευταίος σχετικός νόμος είναι της 15ης Νοεμβρίου 1794 και αναφέρεται στην πολύ σημαντική ελληνική παροικία της Τεργέστης, αφορά ρητώς τους Έλληνες που γεννήθηκαν στην Τουρκία και απέκτησαν την αυστριακή υπηκοότητα, επειδή οι Τούρκοι τους παρενέβαλαν διάφορα κωλύματα στην ανάπτυξη και τη διεκπεραίωση των εμπορικών τους επιχειρήσεων.
Το διάταγμα του νομάρχη Τεργέστης προέτρεπε τους προέδρους της ελληνικής κοινότητος του ιστορικού λιμανιού να ζητούν δια του αυστριακού πρέσβη στην Κωνσταντινούπολη την έκδοση ενός συνοδευτήριου εγγράφου για την ανεμπόδιστη διεκπεραίωση των εμπορικών τους εργασιών.
Ο φιλελεύθερος 19ος αιώνας είχε στο μεταξύ διευκολύνει την εισαγωγή του ελληνικού ελαιολάδου, μολονότι αυτό με την εξαιρετική του ποιότητα αποτελούσε τώρα ανταγωνιστικό προϊόν στις αγορές του νέου ελεύθερου ιταλικού βασιλείου, προκαλώντας φυσικά και νέους περιορισμούς.
Όταν θα δημοσιευθούν εν εκτάσει τα αποτελέσματα των τελευταίων οικονομικών και ιστορικών ερευνών του καθηγητή του Πανεπιστημίου της Βιέννης κ. Π. Ενεπεκίδη, θα πλουτισθεί η πανάρχαια ιστορία του ελληνικού ελαιολάδου με νέες σελίδες διαχρονικής αναγνώρισης και δόξας.