Περί Extreme Sports...

Με αφορμή τα τελευταία μαύρα γεγονότα του Λούσιου κατάγράφω μερικές ατάκτως ερριμένες σκέψεις μου για την ενασχόληση με τα extreme sports.
Καταρχήν ξεκινάω από τον αξιωματικά και εξ αποδείξεως ισχύον νόμο ότι η φύση δεν δαμάζεται. Ο,τιδήποτε έχει σχέση με αυτή θα πρέπει να γίνεται με απόλυτο σεβασμό στη φύση, τις δυνάμεις της και να μην την υποτιμούμε ή να υπερεκτιμούμε τις δυνατότητες του ανθρώπου. Ενα φύσημα του ανέμου, μια βροχή ή ένα κύμα στη θάλασσα είναι αρκετό για να χαθούν ανθρώπινες ζωές.
Επίσης κάθε δραστηριότητα πρέπει να προγραμματίζεται επαρκώς και να υπάρχουν εναλλακτικά σχέδια σε περίπτωση που κάτι πάει στραβά. Π.χ. στην ελεύθερη πτώση δαπανώνται πολλές ώρες εκπαίδευσης για την αναγνώριση και αντιμετώπιση των διαφόρων περιπτώσεων εμπλοκής (μη σωστή ανάπτυξη του θόλου του αλεξιπτώτου ή καθόλου άνοιγμα του θόλου). Γίνεται κατανοητό από τους εκπαιδευόμενους ότι σε μια τέτοια περίπτωση (εμπλοκής) οι αντιδράσεις θα πρέπει να είναι άμεσες και αποτελεσματικές. Δεν υπάρχει καθόλου χρόνος για χάσιμο και δεν συγχωρούνται λάθη!
Γιατί να μην ισχύει το ίδιο σε μια αναρρίχηση, σε μια εκδρομή με κανόε ή καγιάκ, σε μια πορεία σε ένα βουνό κτλ.
Ενα άλλο ζήτημα είναι αυτό του ανθρώπινου παράγοντα και της ψυχοσύνθεσής του καθώς και της φυσικής και ψυχολογικής κατάστασης του ατόμου και η ικανότητά του να ανταπεξέρχεται σε δύσκολες καταστάσεις. Αυτό διδάσκεται, δεν είναι έμφυτο. Αρα θέτω θέμα εκπαίδευσης των ενασχολούμενων με τα extreme sports.
Τέλος, το "ξεψάρωμα" των ενασχολούμενων με extreme sports μπορεί να είναι μοιραίο σε αυτού του είδους τις δραστηριότητες. Οσο έμπειρος και αν είναι κάποιος, όσες φορές και αν έχει κάνει extreme sports και όση γνώση και αν έχει σε αυτά, κάθε φορά που ασχολείται θα πρέπει να είναι σαν την πρώτη φορά. Δεν κάνουμε εκπτώσεις στα μέτρα ασφαλείας, πράγμα που συμβαίνει πολλές φορές σαν απόρροια της εμπειρίας σε ένα extreme sport και δεν είμαστε "θεοί".
Αν δεν τηρούνται ευλαβικά τα παραπάνω κανένα νομικό πλαίσιο, κανένας νόμος και κανένα πρόστιμο δεν πρόκειται να αποτρέψουν μια καταστροφή.
Ο γράφων είναι 17 χρόνια χειμερινός κολυμβητής, κολυμπάει 2-6 μίλια σε προπόνηση, έχει κολυμπήσει σε θάλασσα 11 μποφώρ και είναι η χαρά του να κολυμπάει σε τέτοιες θάλασσες, ασχολείται με το αλεξίπτωτο από τότε που ήταν στις Ειδικές Δυνάμεις του Στρατού (1991-1992), γυμνάζεται συστηματικά (όχι βάρη, μόνο γυμναστική κοντά στη φύση), κάνει mountain biking και γενικά βιώνει extreme καταστάσεις πάντα τηρώντας ευλαβικά όλους τους παραπάνω κανόνες.