Stronger Rules for Mortgages Are Proposed

WASHINGTON — The nation’s top economic policymakers, hoping to prevent a repeat of the excesses that led to the mortgage bubble and bust, on Thursday proposed a broad series of reforms aimed at tightening oversight of financial institutions.

The changes include tougher disclosure requirements for banks and Wall Street firms, a nationwide licensing system for mortgage brokers and new rules for credit rating agencies, which have been widely criticized for failing to recognize major problems with mortgage-backed securities and for having potential conflicts of interest.

“This effort is not about finding excuses or scapegoats,” said Treasury Secretary Henry M. Paulson Jr., who outlined the proposals in a speech here on Thursday morning. “But poor judgment and poor market practices led to mistakes by all participants.”

The recommendations were developed by the President’s Working Group on Financial Markets, a group that includes the Treasury Secretary, the chairman of the Federal Reserve and the government’s top financial regulators.

Mr. Paulson said the government was going to demand greater “transparency” from banks and Wall Street firms, stronger risk management and capital management and a better trading system for complex financial derivatives, such as collateralized debt obligations, that managed to transform risky subprime mortgages into securities with Triple-A ratings.

Echoing measures that Congressional Democrats have been drafting, the presidential group called for tougher state and federal regulation of mortgage lenders and a nationwide set of licensing and registration standards for mortgage brokers.

That reflects a widespread criticism by many experts and policymakers, who have argued that millions of mortgages were originated by independent mortgage brokers who often had no concern about credit quality because they simply passed the mortgages to finance companies that in turn resold them to Wall Street firms and ultimately investors around the world.

Mr. Paulson took particular aim at credit-rating agencies, such as Moody’s, Standard & Poor’s and Fitch, which gave AAA ratings to billions of dollars in mortgage-backed securities that turned out to be filled with delinquent loans.

Mr. Paulson said the rating agencies would have enforce policies about disclosing their conflicts of interest, an allusion to criticisms that the agencies were typically paid for their ratings by the investment banks who only paid once they had sold their securities to investors.

In addition, Mr. Paulson said the president’s group would push the rating agencies to “clearly differentiate” between the ratings for complicated structured investment products, which investors may not have understood, and the ratings for more conventional corporate bonds and municipal securities.

Issuers of mortgage-backed securities, in turn, would be required to disclose “more granular information” about the quality of the underlying loans and their procedures for verifying the information in those loans.

Mr. Paulson offered few details on how the rules might work and some of his recommendations amounted to little more than demands that investors and financial institutions take greater care in analyzing and managing their risks,

“No silver bullet exists to prevent past excesses from recurring,” Mr. Paulson said, adding that the recommendations were a “good start” and that the administration would release a “regulatory blueprint” in the next few weeks.

Senator Charles E. Schumer, the New York Democrat who is a member of the Banking, Housing and Urban Affairs and Finance committees, was both positive and critical about the proposals, saying in a statement: “The administration is finally moving towards where Congress was last year. The good news is, they’re beginning to put their toe in the water when it comes to government involvement to help the economy.

The bad news is, they’re going to have to do a lot more than that to address the problem. We need government action not only to solve the current crisis, but also to prevent a future one.”

Βίαιο το τέλος της Γης

Δύο επιστήμονες του πανεπιστημίου Σάσεξ της Αγγλίας υπολόγισαν ότι η Γη έχει διάρκεια ζωής ίση με 7,59 δισεκατομμύρια χρόνια, εφόσον βέβαια δεν καταστραφεί προηγουμένως από την ανθρώπινη επέμβαση. Με μαθηματικούς υπολογισμούς και προσομοιώσεις, οι Κλάους Σρέντερ του πανεπιστημίου Γκουαναχουάτο του Μεξικό και Ρόμπερτ Σμιθ του πανεπιστημίου Σάσεξ της Αγγλίας υπολόγισαν ότι σε αυτό το χρονικό διάστημα η Γη θα αρχίσει να κινείται σε μια ελλειπτική τροχιά προς τον Ήλιο, με τον οποίο τελικά θα συγκρουστεί.

«Είναι λίγο καταθλιπτικό» ανέφερε ο Σμιθ σε πρόσφατη δήλωση του. Από την άλλη πλευρά όμως, σχολίασε, «είναι ένα κίνητρο για να ξεκινήσουμε να ψάχνουμε τρόπους για να ταξιδέψουμε και να κατοικήσουμε σε άλλους πλανήτες».

Το τέλος της Γης, ακόμη κι αν πρόκειται για κάτι που θα συμβεί στο τόσο μακρινό μέλλον της, έχει κινήσει το ενδιαφέρον πολλών επιστημόνων. Ο λόγος, σύμφωνα με τον Ρομπέρτο Σιλβιότι του αστεροσκοπείου της Νάπολι στην Ιταλία είναι «επειδή έχουμε καλύτερη γνώση του ηλιακού μας συστήματος, γεγονός που μας επιτρέπει να κάνουμε πιο έγκυρες προβλέψεις σε σχέση με άλλους πλανήτες στο γαλαξία».

Το βασικό πρόβλημα που θα αντιμετωπίσει η Γη είναι το σταδιακά αυξανόμενο μέγεθος και φωτεινότητα του Ήλιου. Στα 4,5 δισεκατομμύρια χρόνια ζωής του, έχει υπολογιστεί ότι είναι ήδη 40% πιο φωτεινός. Σε κάποια στιγμή μάλιστα, εξαιτίας αυτού, η διατήρηση ζωής στη Γη θα είναι αδύνατη.

Περίπου σε ένα δισεκατομμύριο χρόνια από σήμερα, ο Ήλιος θα είναι 10% πιο φωτεινός. Ως εκ τούτου, οι ωκεανοί σταδιακά θα εξατμιστούν, ενώ σε 5,5 δισεκατομμύρια χρόνια, ο Ήλιος δεν θα έχει πλέον άλλα αποθέματα υδρογόνου στον πυρήνα του, οπότε και θα αναγκαστεί να καταναλώσει το υδρογόνο από τα υπόλοιπα στρώματα του. Ο πυρήνας του θα συσταλεί ενώ τα εξωτερικά στρώματα θα διασταλούν καθώς ο ήλιος θα μετατραπεί σε ένα κόκκινο γίγαντα.

Η θερμότητα του ήλιου σε αυτή τη φάση θα αλλάξει το ηλιακό σύστημα, με την Αφροδίτη και τον Ερμή να καταστρέφονται, ενώ οι τροχιές των υπόλοιπων πλανητών θα απομακρυνθούν με τη Γη να φτάνει στην τροχιά του πλανήτη Άρη. Το κατά πόσο τελικά η Γη καταφέρνει να ξεφύγει από την βαρυτική έλξη του ήλιου ή όχι έχει αποτελέσει θέμα πολλών μελετών, με τους Σμιθ και Σρέντερ να μη δίνουν καμία πιθανότητα διαφυγής στον πλανήτη μας με βάση τους υπολογισμούς τους.

Μετά από μία περίοδο συστολών και διαστολών, ο ήλιος καταλήγει ένας «άσπρος νάνος», που είναι το επόμενο στάδιο ζωής κάθε άστρου που πλησιάζει το τέλος της ζωής του.

Λίγες οι εναλλακτικές

Αναζητώντας λύσεις για να αποφευχθεί το τραγικό αυτό τέλος, ο Σμιθ συνέταξε την έκθεση ενός μεγάλης κλίμακας προγράμματος με αβέβαιη ωστόσο επιτυχία. Το σκεπτικό του Σμιθ στηρίζεται στις αρχές μηχανικής που εφαρμόζονται στις περιπτώσεις των μη επανδρωμένων οχημάτων που ταξιδεύουν στο διάστημα και που εκμεταλλεύονται τις βαρυτικές δυνάμεις άλλων πλανητών για να αλλάξουν την πορεία τους και να αναπτύξουν ταχύτητα.

Με παρόμοιο τρόπο, η Γη θα εκμεταλλευόταν το πέρασμα κάποιου κομήτη ή αστεροειδή για να κινηθεί μακρύτερα από τον Ήλιο. Το σενάριο αυτό αρχικά αναφέρθηκε στο 2001 σε επιστημονική εργασία τριών καθηγητών αστροφυσικής από τα πανεπιστήμια της Καλιφόρνια και του Μίσιγκαν.

Ωστόσο, ακόμη και αν ένα τέτοιο σενάριο μπορούσε να υλοποιηθεί στην πραγματικότητα, στην ουσία θα καθυστερούσαν το τέλος του πλανήτη για μερικά δισεκατομμύρια χρόνια, αφού χωρίς τον Ήλιο ο πλανήτης μας θα έμενε παγωμένος χωρίς ίχνος ζωής.

www.kathimerini.gr με πληροφορίες New York Τimes

Είναι εθιστική η τεχνολογία;

Επιστήμονες διατείνονται ότι η εξάρτηση κάποιων ανθρώπων από τις συσκευές υψηλής τεχνολογίας που διαθέτουν μπορεί να φτάσει σε επίπεδα αντίστοιχα της εξάρτησης των τοξικομανών από τα ναρκωτικά. Όπως φαίνεται, το παρατσούκλι «Crackberry» της διάσημης συσκευής Blackberry, μπορεί να μην έχει μόνο χιουμοριστικό χαρακτήρα.

Σύμφωνα με τον Τζον Ο'Νιλ, διευθυντή του τμήματος εθισμού της κλινικής Μένιγκερ στο Χιούστον, οι άνθρωποι που είναι τόσο προσηλωμένοι στις συσκευές τους, αγνοούν τις σχέσεις τους με άλλους ανθρώπους ενώ οι νέες μέθοδοι επικοινωνίας όπως τα email και τα γραπτά μηνύματα υποκαθιστούν σε κάποιο βαθμό τις προσωπικές συζητήσεις.

Ορισμένοι ειδικοί ωστόσο εγείρουν ενστάσεις στον χαρακτηρισμό των ατόμων που ασχολούνται με τεχνολογικά προϊόντα ως «εξαρτημένα», χωρίς προηγουμένως να έχει εξακριβωθεί εάν ανήκουν σε αυτή την ομάδα με βάση τον ψυχολογικό ορισμό της εξάρτησης.

Το 2006, ψυχίατροι του πανεπιστημίου Στάνφορντ των ΗΠΑ πραγματοποίησαν έρευνα με τηλεφωνικές συνεντεύξεις θέλοντας να προσδιορίσουν κατά πόσο οι άνθρωποι χρησιμοποιούν εθιστικά το Ίντερνετ. Βρήκαν ένα σημαντικό ποσοστό που εμφάνισε προβληματικές τάσεις αλλά δεν μπόρεσαν να προσδιορίσουν κατά πόσο η χρήση αυτή έχριζε ιατρικής διάγνωσης. Την ίδια χρονιά, ένα άρθρο που δημοσιεύτηκε σε επιστημονικό περιοδικό, ανέφερε ότι το Διαδίκτυο μπορεί να προάγει εθιστικές συμπεριφορές.

Σε μια άλλη πιο πρόσφατη μελέτη, καθηγητής ψυχιατρικής στο πανεπιστήμιο του Τελ Αβίβ, συνέστησε την ένταξη του εθισμού στο Διαδίκτυο ως ακραία διαταραχή παρόμοια με την κλεπτομανία και άλλες ακραίες μορφές εθισμού.

Ο Ο'Νιλ ανέφερε ότι δεν έχουν πραγματοποιηθεί ακόμη επαρκείς έρευνες για να ορίσουν ως εθιστική τη χρήση της σύγχρονης τεχνολογίας, ανέφεραν ωστόσο περιπτώσεις ανθρώπων που δεν μπορούν να παρακολουθήσουν μία ταινία χωρίς να ελέγξουν το κινητό τους τηλέφωνο ή να δειπνήσουν χωρίς να δουν αν έχουν νέο μήνυμα στο Blackberry.

«Η τεχνολογία μπορεί να εξελιχτεί από περαστικό πρόβλημα σε εθισμό» ανέφερε ο Ο΄Νιλ σε πρόσφατη συνέντευξη του. Μάλιστα ανέφερε και μερικά από τα σημάδια αυτής της μορφής εξάρτησης: «Ενοχλείσαι όταν δεν μπορείς να χρησιμοποιήσεις τις συσκευές σου. Διακόπτεται η σύνδεση στο Ίντερνετ και κοντεύεις να τρελαθείς, ενώ προσπαθείς να κρύψεις από τους άλλους το πόσο πολύ το χρησιμοποιείς». Ανέφερε μάλιστα ότι μπορεί να εντοπίσει σε τέτοιες συμπεριφορές συμπτώματα αντίστοιχα με την εξάρτηση από τα ναρκωτικά και το αλκοόλ.

Κάποιοι άλλοι επιστήμονες όμως είναι αντίθετοι στο χαρακτηρισμό τέτοιων συμπεριφορών ως «εθιστικών». «Οι άνθρωποι χρησιμοποιούν τον όρο αδιακρίτως, χωρίς να γνωρίζουν τα συγκεκριμένα κριτήρια που θα πρέπει να πληρούνται», δήλωσε ο Ρόμπερτ Ζούκερ, διευθυντής του Κέντρου Έρευνας Εθισμών του πανεπιστημίου του Μίσιγκαν. «Δεν γνωρίζω κάποια έρευνα που να δείχνει ότι αυτοί που ασχολούνται με το Blackberry και το κινητό τους πληρούν τα κριτήρια εθισμού».

Όπως και να 'χει, ο Ο'Νιλ θεωρεί ότι οι σχέσεις του σύγχρονου ανθρώπου με την τεχνολογία εμποδίζουν την ανάπτυξη πιο σημαντικών σχέσεων, δηλαδή των ανθρώπινων. «Η τεχνολογία μας έχει ωφελήσει όλους πολύ σημαντικά, η ανησυχία μου όμως έγκειται στο ότι γίνεται υποκατάστατο των απαραίτητων για όλους μας διαπροσωπικών σχέσεων».

Θέμα ύψους η ανθρώπινη ζήλια

Ερευνητές από τα πανεπιστήμια του Γκρόνιγκεν και της Βαλένθια κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι το αίσθημα της ζήλιας προς τον ερωτικό σύντροφο μας εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από το ύψος.
Η έρευνα πραγματοποιήθηκε σε 549 άντρες και γυναίκες από τη Δανία και την Ισπανία, οι οποίοι βαθμολόγησαν τη ζήλια τους αλλά και ανέφεραν ποια είναι τα στοιχεία εκείνα που τους κάνουν να βλέπουν ανταγωνιστικά άλλους ανθρώπους.
Έτσι, οι άνδρες φαίνεται να αντιδρούν νευρικά απέναντι σε άλλους ελκυστικούς, πλούσιους και δυνατούς άντρες, με το βαθμό ζήλιας όμως να μειώνεται όσο αυξάνεται το ύψος του άνδρα. Οι γυναίκες από την άλλη πλευρά διατηρούν φυσιολογικά επίπεδα ζήλιας όταν το ύψος τους είναι στο μέσο όρο.
Τα ευρήματα των ερευνητών είναι σύμφωνα και με την εξελικτική θεωρία, ανέφεραν οι ερευνητές, αφού παλαιότερες μελέτες δείχνουν ότι οι ψηλοί άντρες θεωρούνται πιο ελκυστικοί, ενώ οι γυναίκες μέσου ύψους είναι αυτές που συνήθως επιθυμούν περισσότερο οι άντρες.
Οι γυναίκες μέσου ύψους από την άλλη, φαίνεται να είναι πιο ευάλωτες στη ζήλια σε σχέση με τις υπόλοιπες γυναίκες, ειδικά όταν έρχονται «αντιμέτωπες» με μια ψηλή γυναίκα. Σύμφωνα με τη μελέτη, αυτό μπορεί να οφείλεται επειδή οι ψηλές και πιο δυνατές γυναίκες μπορούν να τις απειλήσουν εξαιτίας της πιο έντονης παρουσίας τους στο χώρο.

H ευτυχία ίσως ρυθμίζεται εν μέρει από τα γονίδια

Λονδίνο
Τα επίπεδα της ευτυχίας κάθε ανθρώπου ελέγχονται κατά το ήμισυ από το γενετικό του προφίλ, υποδεικνύει μελέτη Βρετανών και Αυστραλών ερευνητών.
«Μαζί με τη ζωή και τη ελευθερία, η αναζήτηση της ευτυχίας είναι βασική ανθρώπινη επιθυμία» σχολιάζει στο BBC ο Αλεξάντερ Ουέις του Πανεπιστημίου του Εδιμβούργου, επικεφαλής της μελέτης που δημοσιεύεται στην επιθεώρηση Psychological Science.
«Αν και η ευτυχία εξαρτάται από ένα μεγάλο φάσμα εξωτερικών επιδράσεων, διαπιστώσαμε ότι υπάρχει μια κληρονομική παράμετρος της ευτυχίας που μπορεί να εξηγηθεί πλήρως από τη γενετική αρχιτεκτονική της προσωπικότητας» υποστηρίζει.
Η έρευνα βασίστηκε στην γενικά αποδεκτή υπόθεση ότι η ευτυχία εξαρτάται, μεταξύ άλλων, από τρεις παραμέτρους της προσωπικότητας: τα επίπεδα άγχους (ανησυχίας), κοινωνικότητας και ευσυνειδησίας (φιλότιμο).
Προκειμένου να διαχωρίσουν τις γενετικές από τις περιβαλλοντικές επιδράσεις, οι ερευνητές μελέτησαν 900 ζευγάρια μονοζυγωτικών διδύμων. Επειδή τα μονοζυγωτικά δίδυμα φέρουν το ίδιο γενετικό υλικό, οι επιστήμονες συχνά βασίζονται σε συγκρίσεις τέτοιων διδύμων που ζουν χωριστά, προκειμένου να εξακριβώσουν κατά πόσο μια πάθηση ή ένα χαρακτηριστικό οφείλεται σε γενετικούς παράγοντες.
Οι διαφορές στα αποτελέσματα ψυχολογικών τεστ που συνέκριναν μονοζυγωτικούς και ετεροζυγωτικούς διδύμους υποδεικνύουν ότι οι εν λόγω παράμετροι της ευτυχίας καθορίζονται από τα γονίδια σε ποσοστό 50%.
Ανεξάρτητοι βρετανοί επιστήμονες που κλήθησαν να σχολιάσουν τη μελέτη στο BBC συμφώνησαν ότι τα συμπεράσματα είναι πιθανώς αληθή, τόνισαν όμως ότι η κατάκτηση της ευτυχίας εξαρτάται και από τον τρόπο ζωής και τις δικές μας προσπάθειες.
Επισήμαναν μάλιστα ότι οι ψυχολόγοι έχουν αναπτύξει τεχνικές με τη βοήθεια των οποίων ένας άνθρωπος μπορεί να «εκπαιδευτεί» στο να νιώθει πιο ικανοποιημένος.

Μυστηριώδεις δυνάμεις επιδρούν σε διαστημικά σκάφη

Πασαντίνα, Καλιφόρνια
Μυστηριώδεις δυνάμεις μεταβάλλουν την κατεύθυνση και την ταχύτητα διαστημικών σκαφών που περνούν σε μικρή απόσταση από τη Γη, ανακοίνωσαν ερευνητές της NASA. Παραμένει ασαφές αν το φαινόμενο οφείλεται σε λανθασμένους υπολογισμούς, ή σε κάποιο άγνωστο ως σήμερα φυσικό φαινόμενο.
Όπως αναφέρει την Τετάρτη το Νature.com, η ομάδα του Εργαστηρίου Αεριώθησης (JLP) της NASA στην Καλιφόρνια εξέτασε δεδομένα για έξι διαστημικά σκάφη που πραγματοποίησαν κοντινά περάσματα από τη Γη το διάστημα 1990-2005. Τα περάσματα αυτά επιτρέπουν στα σκάφη να επιταχυνθούν από το βαρυτικό πεδίο του πλανήτη και να κινηθούν έτσι ταχύτερα προς τον προορισμό τους στο βαθύτερο Διάστημα.
Σε πέντε από τις έξι περιπτώσεις, τα σκάφη επιταχύνθηκαν ή επιβραδύνθηκαν μυστηριωδώς. Η μεταβολή της ταχύτητας ήταν σχεδόν αμελητέα, της τάξης των μερικών χιλιοστόμετρων ανά δευτερόλεπτο, δεδομένου ότι η τυπική ταχύτητα ενός διαστημικού σκάφους είναι αρκετά χιλιόμετρα ανά δευτερόλεπτο.
Η μεταβολή «είναι μικρή, μπορεί όμως να τη διακρίνει ξεκάθαρα κανείς στα δεδομένα» σχολιάζει ο Τζον Αντερσον, πρώην αστροναύτης και επικεφαλής της μελέτης, η οποία δημοσιεύεται την Πέμπτη στο Physical Review Letters.
Μάλιστα ο Αντερσον υποψιάζεται ότι η ανωμαλία που περιγράφει στη νέα μελέτη του σχετίζεται και με την μυστηριώδη επιβράδυνση που καταγράφηκε παλαιότερα στα σκάφη Pioneer 10 και 11, τα οποία κινούνται πλέον έξω από το ηλιακό σύστημα. Ορισμένοι επιστήμονες θεωρούν ότι η επιβράδυνση οφείλεται σε κάποια άγνωστη παράμετρο της βαρύτητας, ενώ άλλοι υποψιάζονται ότι φταίνε τα συστήματα των Pioneer.
Ο Τρέβορ Μόρλεϊ, μηχανικός της Ευρωπαϊκής Υπηρεσίας Διαστήματος, σχολιάζει ότι η μυστηριώδης απόκλιση από τους θεωρητικούς υπολογισμούς στην πορεία των διερχόμενων σκαφών θα μπορούσε ίσως να οφείλεται σε λανθασμένη συνεκτίμηση παραμέτρων όπως η βαρυτική έλξη άλλων πλανητών, ή ακόμα και η πίεση του ηλιακού ανέμου. Θα μπορούσε επίσης να οφείλεται σε λανθασμένη επεξεργασία των δεδομένων τηλεμετρίας.
Ο Μόρλεϊ δεν αποκλείει το ενδεχόμενο να υπάρχει κάποια άγνωστη ως σήμερα παράμετρος, το θεωρεί πάντως αρκετά απίθανο.
Το θέμα μελετάται τώρα και από Ευρωπαίους επιστήμονες. Μέχρι να ολοκληρωθούν οι νέες αναλύσεις, το μυστήριο παραμένει.

The Building Blocks of Dark Matter?

The title of the paper might not jump out at the average science fan—“Search for Axionlike Particles Using a Variable-Baseline Photon-Regeneration Technique”—but the big idea behind the research certainly should. Physicists at Fermilab have designed an experiment to look for the particles that may make up dark matter—the elusive material that may make up most of the matter in the universe.

Scientists say that one of the prime candidate particles is the axion, which is 500 million times lighter than the electron, and does not have the fundamental quality known as spin. In the end, the experiment didn’t turn up evidence of these particles at the energy range they explored, but the scientists do plan to keep looking. Another potential target: The theoretical particles known as chameleons, which, as you might have guessed, supposedly have the tendency to change their properties in different environments.

Via PhysOrg